Jednym z elementów projektu „Klasyka literatury polskiej w teatrze dostępna dla mieszkańców gminy Chojnice” jest podcast, w którym uczestnicy zadania dyskutują na temat obejrzanych spektakli teatralnych. Nagrania, prócz ciekawych wypowiedzi i dyskusji na temat przedstawień, zawierają też element konkursowy. W ostatnim odcinku zadaniem dla słuchaczy było wymyślenie szczęśliwego zakończenia „Moralności pani Dulskiej”.
Najlepiej z tej „pracy domowej” wywiązała się pani Ewa. Jej tekst na temat szczęśliwej przyszłości rodziny Dulskich publikujemy poniżej.
Zamieszczamy też nagranie na temat spektaklu „Pchła Szachrajka”, który najmłodsi mieszkańcy gminy Chojnice oglądali w ramach projektu w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Z Grzegorzem Szlangą rozmawiają Lena Mączyńska, Tymoteusz Domeracki, Alan Ruszczyk, Aleksander Mączyński.
Młodzież z Pawłowa opowiada o spektaklu "Pchła Szachrajka"
Zapraszamy do wysłuchania bajki w wykonaniu młodzieży ze Świetlicy Wiejskiej w Pawłowie
„Moralność pani Dulskiej” - szczęśliwe zakończenie
Zbyszek, po wielkiej awanturze rodzinnej zdecydował, że ożeni się z Hanką. Początkowo młodzi zamieszkali na wsi, u dalekiej rodziny Hanki. Nie były to dla nich szczęśliwe czasy – Zbyszek nie nadawał się do pracy na wsi a Hanka musiała opiekować się nowonarodzonym dzieckiem. Szybko jednak syn Dulskiej poszedł po rozum do głowy, a dokładniej do swojej mamusi. Aniela Dulska, podbudowana skruchą syna, z miejsca straciła głowę dla wnuczka. Natychmiast odnajęła im, w wyjątkowo korzystnej cenie, mieszkanko w rodzinnej kamienicy. Dzięki swoim koneksjom znalazła pracę dla Zbyszka, a synową posłała na kursy – żeby wstydu rodzinie nie przynosiła. Hanka była bardzo pojętną uczennicą - szybko nabrała miejskiej ogłady i razem z teściową sprawnie prowadziła rodzinny biznes „w nieruchomościach”. Zawsze umiała ocenić, kto gotów zapłacić dobrą cenę, za niekoniecznie dobry lokal. Widząc talent i zaangażowanie synowej, Aniela Dulska postanowiła wycofać się z interesu i oddać jej stery. Sama zaś zajęła się wychowaniem i edukacją wnuka. Razem z mężem codziennie zabierali go na spacer na Kopiec Kościuszki. W pochmurne dni jechali tam nawet tramwajem - wszak wnuczek długo jeszcze mógł korzystać z biletów ulgowych…
