Nie ma Kaszëb bez Polonii, a bez Kaszëb Polśczi

Etymologia nazwy „Swornegacie” Jan Karnowski w swojej pracy „Starożytności Sworzyńskie” pisał, że „Swornegacie - albo jak lud mówi: Sworne- są mimo romantycznego położenia wsią ubogą, leżącą w zapadłej kniei. Mimo to mają swoją historię, sięgającą czasów książąt pomorskich”. Warto więc przyjrzeć się podchodzeniu nazwy, która jeszcze dzisiaj ze względu na swoje brzmienie bywa ciągle kłopotliwa. Oto krótkie zestawienie stosowania nazwy w dokumentacji historycznej zaczerpniętej w niniejszej pracy ze Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich:

1272r- Swornigac
1275r- Sworinagaht
1695r- Sfornigac, niem. Schrnigatz
1678r- Swornygacie, Sfornygacie
1890r- Swornigać

Kazimierz Nitsch odwołując się do toruńskich „ Zapisków Towarzystwa Naukowego” przytacza jeszcze inne stosowane pisownie jak: Swornygacie, czy też spisana przez księdza Kujota nazwa „Zwornigacie”, w dalszej części przytacza formy starożytne nazwy: Sworimgac, Sworinagat, które wskazują, że wyrazy te stosowane w liczbie pojedynczej brzmiały by prawdopodobnie Zworngać, w Zwornej- lub w Zwornygaci. W czasach dla siebie współczesnych Kazimierz Nitsch wspomina, że można by używać liczby mnogiej i wtenczas mówiłoby się: Zwornegacie, w Zwornegaciach.

Powołując się na XV numer Rocznika Towarzystwa Naukowego z 1908 r.: istnieje zapis Swornigacie. Zadawano sobie pytanie, która z stosowanych form jest poprawna i uzasadniona? Autor przytaczanej rozprawy uważa, że należy przyjąć formę używaną przez ludność miejscową, zmiany powinny dotyczyć tylko przyjęcia właściwych zasad fonetycznych i pisowni literackiej. Miejscowi Kaszubi wg badań Nitscha mówili Swornegace, w Swornegacach, stosowany przymiotnik od tej nazwy brzmiał sworzeński. Kazimierz Nitsch uważa nazwę Swornegacie za uzasadnioną i poprawną.

Sworne gacie oznaczają „zwarte groble”. Gać oznacza pomost z faszyny, z pęków gałęzi i słomy, groblę, tamę. Gacić znaczyło mości, opatrywać. W gwarach „gacić” oznaczało uszczelniać, np. chaty mchem, liśćmi lub słomą, ocieplać. Staropolskie sworny powołując się na słowniki etymologiczne Aleksandra Brucknera i Franciszka Sławskiego i Słownik dawnej polszczyzny Stefana Reczka oznaczało: zgodny, „swora” kiedyś oznaczała smycz (psy chodziły w jednej sworze), sworka to związek, sworność to jednomyślną, zgoda, zgodność.